Σάββατο, Φεβρουαρίου 23, 2013

Του-ήττα


Μπήκα στο Twitter από περιέργεια λίγο μετά την ίδρυσή του. Το έψαξα επιπόλαια και δεν το ξανά-άνοιξα για χρόνια. Πριν μερικούς μήνες ξαναμπήκα κι άρχισα να «τουιτάρω» (τι λέξη!) με εκπληκτικά αργή για το μέσο συχνότητα. Έγραφα κάτι και το ξαναθυμόμουν μετά από μέρες.

Μέχρι που διατύπωσα μία άποψη η οποία ενόχλησε μερικούς. (Πολλοί συμφώνησαν - αφθονα τα retweets). Ο αντίλογος ήταν στην αρχή (σχεδόν) πολιτισμένος – ώσπου ήρθαν τα trolls. To Twitter σαν να γέμισε ύβρεις: χυδαίες, σεξουαλικές, σκατολογικές, δυσφημιστικές – και σε κάθε περίπτωση προσωπικές. Λέω «σαν να» επειδή δεν ήταν πολλές – αλλά αρκεί και μία πηγή δυσοσμίας για να μολύνει ένα χώρο.

Ο άνθρωπος δεν μαθαίνει. Τα ίδια είχα  πάθει πριν επτά χρόνια στο blog μου, ώσπου αναγκάστηκα πρώτα να βάλω φίλτρο (moderation), μετά να το κλείσω εντελώς (η moderation ήταν ιδιαίτερα κουραστική – έπρεπε να φιλτράρω γύρω στα 500 σχόλια την ημέρα) και, μετά από χρόνια, να το ανοίξω πάλι – αλλά χωρίς σχόλια.
Έχουν γραφτεί πολλά για την ψυχοπαθολογία των trolls, που απλώς καταστρέφουν χωρίς να απολαμβάνουν ούτε την δόξα της καταστροφής – μια και παραμένουν ανώνυμα. Δεν είμαι ειδικός και δεν θα ήθελα να διακινδυνεύσω ερμηνείες. Αλλά είναι γεγονός ότι υπονομεύουν ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα του Internet – τον ανοιχτό και ελεύθερο διάλογο.
Πολλά email μου λένε: αγνόησε τους. Μην τους κάνεις τη χάρη ούτε να απαντήσεις, ούτε να φύγεις. Σωστή συμβουλή, μόνο που προϋποθέτει ασθενή όσφρηση και γερό στομάχι. Πόσο αντέχεις να συζητάς μέσα σε ένα βόθρο;
Έτσι λοιπόν τους έκανα τη χάρη και έκλεισα τον λογαριασμό μου. Μπορούν να είναι υπερήφανοι διότι νίκησαν κατά κράτος, κι εγώ έζησα μια (του)ήττα. Βέβαια το τι κέρδισαν από τη νίκη αυτή δεν μου είναι εμφανές.


Ζητώ συγγνώμη από τους 6500 followers που ίσως περίμεναν κάτι καλύτερο από μένα. Υπάρχει πάντα αυτό το blog, (με εκατοντάδες κείμενα), το ndimou.gr (με ακόμα περισσότερα) και η εβδομαδιαία στήλη στη LiFO (με σχόλια). Φυσικά και τα βιβλία (κυρίως αυτά!)

Και τουλάχιστον εδώ ο αέρας είναι καθαρός.

Υ. Γ. Πρέπει να παίρνει κανείς πολύ στα σοβαρά το Τουίτερ για να μην καταλάβει ότι όλο το κείμενο είναι ειρωνικό. Ήδη από τον τίτλο του που μιλάει για ήττα (σιγά την ήττα!). Από όλα τα social media το Twitter είναι κατά τη γνώμη μου το λιγότερο ουσιαστικό. Πολύ junk. Ένα στα 100 tweets (και πολλά λέω) αξίζει να το προσέξεις. Δεν έχω την αίσθηση πως έχασα κάτι - μάλλον το αντίθετο.   

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 15, 2013

Η "Δυστυχία" συνεχίζει...


Κυκλοφορεί και η αγγλόφωνη έκδοση (Αγγλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Νότια Αφρική). Η ισπανόφωνη είχε ιδιαίτερη απήχηση στη Νότια Αμερική, όπου πολλά έντυπα την επέλεξαν ανάμεσα στα "βιβλία της χρονιάς". Άναμένονται η κινεζική και τουρκική. Στη φωτογραφία έβαλα και την πρώτη ξενόγλωσση - την βουλγαρική.

Ένα μικρό βιβλίο προσπαθεί να φωτίσει το πρόβλημα της δύσκολης ελληνικής ταυτότητας σε όλο τον κόσμο. Αν κρίνω από τις κριτικές και τα σχόλια, έχει πετύχει να προβληματίσει και να οδηγήσει σε μία βαθύτερη ανάγνωση του "ελληνικού προβλήματος".

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 11, 2013

Η σημασία του να είσαι διδάκτωρ


Professor Dr. Dr. Dr. (h. c.)*

Στην Γερμανία υπάρχουν δύο ειδών τίτλοι. Ο κλασικός «κύριος/κυρία» και ο Διδακτορικός. Μάλιστα ο τελευταίος, όπως το Sir στην Αγγλία, υποκαθιστά και το όνομα. Έτσι αν ο John Smith τιμηθεί με τίτλο, χάνει το επίθετό του και γίνεται σκέτος Sir John, ενώ στην Γερμανία χάνει όλο του το όνομα και γίνεται απλώς Herr Doktor.
Θυμάμαι τις σερβιτόρες στα φοιτητικά εστιατόρια που ρωτούσαν συνεχώς αν κάποιος από τους τακτικούς θαμώνες είχε τελειώσει το διδακτορικό του, οπότε βέβαια θα έπρεπε να του απευθύνονται με τον ορθό τρόπο. Από την στιγμή αυτή άλλαζε  όχι μόνο η ζωή αλλά και το όνομά σου.

Γιατί όλα αυτά; Διότι, αν η απόκτηση του διδακτορικού είναι μία τόσο μεγάλη τιμή, η απώλεια του τίτλου είναι μέγιστη ατιμία. Σαν να σου ξηλώνουν τα γαλόνια στο στρατό.
Διαβάζω λοιπόν στις εφημερίδες πως ο διδακτορικός τίτλος αφαιρέθηκε από την υπουργό Παιδείας (!) της Γερμανίας Annette Schavan, διότι, σε μεταγενέστερη εξέταση της διδακτορικής της διατριβής, βρέθηκε ότι είχε κάνει αντιγραφές από άλλα συγγράμματα. (Ούτε μπορώ να φανταστώ τι θα έκανε στη χώρα μας μία τέτοια έρευνα…).

Είναι η δεύτερη περίπτωση, μετά την πολύ πιο ηχηρή του λαμπερού υπουργού (και κάποτε υποψήφιου διαδόχου της Μέρκελ) Karl-Theodor zu Guttenberg, όπου μάλιστα η Schavan είχε παίξει σημαίνοντα ρόλο στην υποβάθμισή του. Και αυτός είχε «φωραθεί κλέπτων οπώρας». Ο zu Guttemberg, όχι μόνο παραιτήθηκε αλλά αποχώρησε τελείως από την πολιτική. Για την Schavan τα πράγματα δεν είναι τόσο σαφή. Παραιτήθηκε βέβαια και αυτή από υπουργός, αλλά υπολογίζει στη στήριξη της Μέρκελ (είναι προσωπική της φίλη) και προτίθεται να προχωρήσει δικαστικά εναντίον του πανεπιστημίου που της αφαίρεσε τον τίτλο.
Τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά; Για τρεις λόγους: ο πρώτος, το πόσο μετράει σε μία προηγμένη χώρα η σωστή και τίμια επιστημονική εργασία. Και δεν μετράει μόνο μέχρι να πάρεις το «χαρτί» - αλλά και μετά.

Ο δεύτερος λόγος: και οι δύο αυτές αποκαλύψεις έγιναν μέσω Διαδικτύου! Από τις στιγμή που όλα τα κείμενα υπάρχουν στο Ιντερνέτ και οι μηχανές εύρεσης κάνουν παιχνιδάκι την σύγκριση… τρέμετε αντιγραφείς!

Ο τρίτος: η ευαισθησία των πολιτικών. Ήδη στην Ουγγαρία και την Πολωνία ανάλογα σκάνδαλα οδήγησαν σε παραιτήσεις. Ο Ρουμάνος πρόεδρος αγωνίζεται να κρατηθεί στη θέση του. Σκέπτεστε κάποιον Έλληνα υπουργό ή βουλευτή να παραιτείται και να αποσύρεται από την πολιτική, για ένα παρόμοιο λόγο;
_________________________________________________
* Είχα ένα καθηγητή που είχε πάρει δύο διδακτορικά και του είχε απονεμηθεί ένα τρίτο "τιμής ένεκεν" (honoris causa). Στην κάρτα του έβαζε και τα τρία, με διευκρίνηση για το τρίτο...

 

Σάββατο, Φεβρουαρίου 09, 2013

Σκέψεις σε κήπο

 

Μετά από μία άσκημη μέρα και μία δύσκολη νύχτα, βρίσκομαι ξαφνικά σε κήπο. Ένα μετά το άλλο φεύγουν από μέσα μου τα άγχη, οι πόνοι, οι έγνοιες. Και θυμάμαι τον Andrew Marvell που, πάνω από όλους τους ποιητές, μίλησε για αυτή την ευτυχία: να βρεθείς σε κήπο.
Thoughts in a Garden
HOW vainly men themselves amaze 
To win the palm, the oak, or bays,    
And their uncessant labours see        
Crown'd from some single herb or tree,       
Whose short and narrow-vergèd shade                  5
Does prudently their toils upbraid;    
While all the flowers and trees do close   
To weave the garlands of Repose. 
 
«Πόσο μάταια οι άνθρωποι θαμπώνονται
να κερδίσουν τον φοίνικα, τη δρυ, την δάφνη…»
όταν μπορούν (συνεχίζει) να χαρούν όλα τα φυτά που στεφανώνουν τις επιτυχίες τους μέσα στον κήπο της γαλήνης.
Ολόκληρο το ποίημα εδώ: http://www.bartleby.com/106/111.html
Σκέπτομαι την Νίκη Μαραγκού που χάθηκε παράκαιρα σε δυστύχημα στην Αίγυπτο. Η πρώτη της ποιητική συλλογή είχε τίτλο: «Τα από κήπου». Δεν την είχα συναντήσει ποτέ. Αλληλογραφούσαμε με βιβλία, μου άρεσε η γραφή της. Έφυγε και η πατρικία ποιήτρια Λύντια Στεφάνου, μεγάλη αυτή, φίνα φωνή.
Ο κήπος παρηγορεί. Λίγα φτάνουν ως εδώ – ο αέρας τα σκουπίζει με τα φύλλα. Θυμάμαι το Pervixi του Πετρώνιου:
Έζησα. Ποτέ πια τύχη κακή
Δεν θα μας πάρει πίσω ό,τι μας δόθηκε
(Pervixi. Neque enim fortuna malignior unquam
Eripiet nobis quod prior hora dedit. 
 
Όσο ζούμε. Κάποια στιγμή η fortuna malignior θα μας τα πάρει όλα.

 


Πέμπτη, Φεβρουαρίου 07, 2013

Σπουδαίοι φιλοξενούμενοι στην ΕΡΤ


Σε περασμένο post είχα αναφέρει τις δύο εκπομπές της σειράς "Διάλογοι" (1987) που είχαν αναρτηθεί στο αρχείο της ΕΡΤ - με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο και τον Νικηφόρο Βρεττάκο. Σήμερα η κυρία Δέσποινα Ζερβού, υπεύθυνη του αρχείου, με πληροφόρησε ότι ανέβηκαν και οι υπόλοιπες εκπομπές της σειράς. Παραθέτω τους φιλοξενούμενους και τις διευθύνσεις:


ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=91809&autostart=0 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ 
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=91810&autostart=0 

ΖΙΛ ΝΤΑΣΕΝ 
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=91802&autostart=0 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΤΣΗΣ 
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=91842&autostart=0 

ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ 
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=91825&autostart=0 

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ 
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=91797&autostart=0 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ 
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=91864&autostart=0

Μερικές από αυτές είναι μοναδικές τηλεοπτικές εμφανίσεις - όπως π.χ. του Κώστα Ταχτσή. Νομίζω πως αξίζουν μία επίσκεψη.

Η σειρά αυτή δεν ολοκληρώθηκε. Αναγκάστηκα να παραιτηθώ όταν ο νέος διευθυντής της ΕΡΤ2 Αντώνης Στρατής ζήτησε να εγκρίνει αυτός τους προσκεκλημένους. Ο προκάτοχός του Αλέκος Παπαδόπουλος (μετέπειτα υπουργός οικονομικών) μου είχε αφήσει πλήρη ελευθερία στην επιλογή. Μετά την παραίτησή μου η σειρά σταμάτησε και μερικές εκπομπές δεν μεταδόθηκαν ποτέ.