Παρασκευή, Μαρτίου 25, 2016

Ο πρώτος που έφυγε



Από το 1969 η εταιρία μου είχε αρχίσει μία συνεργασία με τον μεγαλύτερο (τότε) πολυεθνικό διαφημιστικό οργανισμό στο κόσμο, με την επωνυμία Interpublic. Για την καλύτερη επικοινωνία και τον συντονισμό υπήρχε στα γραφεία μας ένας εκπρόσωπός της. Ο δεύτερος, που ήρθε αρχές του 1971, ήταν Ολλανδός.

Ήρθε η άνοιξη και το σημαντικότερο γεγονός μέσα στην μαυρίλα της Χούντας, ήταν η επέλαση του Παναθηναϊκού στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της Ευρώπης. Εγώ βέβαια ήμουν (και είμαι) ΑΕΚτζής αλλά με είχε εντυπωσιάσει η πορεία της ομάδας του Πούσκας. Μέχρι που φτάσαμε στο Ουέμπλεϊ.

Όπως και οι περισσότεροι Έλληνες αγνοούσα εντελώς την ύπαρξη του Άγιαξ. Ε, σκεπτόμουνα, εδώ ο Παναθηναϊκός κέρδισε την Έβερτον και τον Ερυθρό Αστέρα – οι άσχετοι Ολλανδοί θα τον σταματήσουν.

Θυμάμαι τον σαρκασμό του Ολλανδού συνεργάτη μου: «Έχεις ακούσει το όνομα Cruijff;» (με την ολλανδική προφορά ακουγόταν σαν Κρύιφφ) με ρώτησε.

Από τότε το όνομα αυτό το άκουσα εκατοντάδες φορές. Την τελευταία, προχθές που πέθανε. (Άλλος ένας από το τσιγάρο). Ο μέγας, μέγιστος Κρόυφ.

Μάλλον ήταν ο μεγαλύτερος. Στην φοβερή πεντάδα (Πελέ, Μαραντόνα, Κρόυφ, Ζιντάν και Μέσι) έλαμψε όχι μόνο σαν ποδοσφαιριστής αλλά και σαν προπονητής.

Πέρα από τα σωματικά του προσόντα (τι ντρίμπλα!) είχε και μυαλό. Αυτό τον ξεχώριζε από όλους τους άλλους. Κάθε κατεβασιά του ήταν μία μελετημένη στρατηγική.


Λέω αυτό το εορταστικό τριήμερο, όσοι μείναμε, να μιλήσουμε για μπάλα. Ποιος ήταν ο πρώτος μπαλαδόρος της ιστορίας; 

Πάντως ο πρώτος που έφυγε (από τους πέντε) ήταν ο Γιόχαν Κρόυφ.

83 σχόλια:

  1. Νομίζω ότι στην πεντάδα σας θα πρέπει να προστεθεί και ο George Best.Δεν τον είδα ποτέ να παίζει live για να εχω προσωπική εκτίμηση παρα μόνο σε στιγμιότυπα απο το διαδίκτυο.Αλλά τα όσα έχω διαβάσει για το ταλέντο του και την ζωή του νομίζω ότι του δίνουν μιά θέση στους κορυφαίους.
    Απο μπάλα;Καντάρια.
    Απο ποδοσφαιρική φυσιογνωμία;Αλητάμπουρας.Εχει μείνει στην ιστορία η "ποδιά" που έκανε στον Κρόϋφ στον αγώνα για τα ΠΠΚ μεταξύ Ολλανδίας-Β.Ιρλανδίας.http://freshmanutd.com/how-george-best-humiliated-johan-cruyff-2/
    Απο ζωή:Ασωτος όσο δεν παίρνει.Μήπως όμως και ο Μαραντόνα δεν ήταν έτσι;
    Προσωπικά,θα έκανα την πεντάδα,εξάδα.Στο κάτω-κάτω της γραφής,όπως λέει και το σύνθημα:
    Pele GOOD
    Maradona BETTER
    George BEST.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα είχα αντίρρηση να κάνουμε την πεντάδα εξάδα - κι εγώ τον Μπεστ τον έχω δει μόνο στο Ιντερνετ. Στην Αγγλία βέβαια είναι θρύλος - μυθική μορφή (και λόγω της έξαλλης ζωής του...). Αλλά δεν θα τον έβαζα πρώτο - ακριβώς γιατί μόνο το ταλέντο δεν αρκεί.

      Διαγραφή
    2. Ένας σοβαρός λόγος για την απουσία του Best από το πάνθεον των κορυφαίων είναι η καταγωγή του. Προερχόμενος από μια ποδοσφαιρικά, αλλά και κυριολεκτικά, μικρή χώρα, τη Β. Ιρλανδία, δεν του δόθηκε η ευκαιρία να διακριθεί με την εθνική ομάδα σε κάποια μεγάλη διοργάνωση. Και αυτό, χωρίς να αναιρεί την ποδοσφαιρική του αξία, νομίζω ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο πως καταγράφεται ένας παίχτης στη μνήμη και τη συνείδηση του κόσμου. Βάζω στοίχημα ότι πολλά νέα παιδιά στην Ελλάδα που παρακολουθούν τα ποδοσφαιρικά δεν γνωρίζουν καν το όνομά του.

      Κατά τη γνώμη μου κάτι παρόμοιο ισχύει και με τον Χατζηπαναγή. Αν είχε τη δυνατότητα να παίξει στην εθνική ομάδα ή σε κάποιον με γάλο ευρωπαϊκό σύλλογο, το όνομά του, κατά πάσα πιθανότητα, θα ήταν πολύ ευρύτερα γνωστό. Ως παίχτης όμως του μικρού Ηρακλή και χωρίς τίτλους στην πλάτη του κοντεύει να ξεχαστεί ακόμα και μέσα στην χώρα!

      Επιπλέον, επειδή είναι αδύνατον να γίνουν αντικειμενικές και αξιόπιστες συγκρίσεις (το έχουν προσπαθήσει μεν…) μεταξύ ποδοσφαιριστών που έχουν αγωνιστεί σε διαφορετικές εποχές, δύο καθοριστικοί παράγοντες για την υστεροφημία των παικτών είναι ο μύθος που τους περιβάλει (πχ Πελέ, Κρόυφ και λιγότερο ο Μαραντόνα) και ο τρόπος προβολής τους από τα σύγχρονα ΜΜΕ (πχ Μπέκαμ, Μέσι, οι δυο Ρονάλντοι και ο –ίνιο). Και δυστυχώς, απ' ό,τι φαίνεται, από ένα σημείο και μετά τον ποδοσφαιρικό μύθο του Μπεστ τον επισκίασαν οι διαβόητες κραιπάλες του!

      Ευχαριστώ
      Ex bdb

      Διαγραφή
    3. Άργησαν να αρχίσουν οι "εξαγωγές" παικτών: ο Χατζηπαναγής, ο Δομάζος, αλλά και άλλοι έλληνες θα είχαν διαφορετική τύχη στην Ευρώπη.

      Διαγραφή
  2. Η κίνηση αποφασίζεται και κατευθύνεται από τον μυστηριώδη εγκέφαλο. Πώς θα μπορούσε να μην ανακηρυχθεί ωσάν η πλέον ευκολοπαρατηρήσιμη εκδήλωση της ευφυΐας της ζωής και της υγείας του ζωντανού οργανισμού. Γι' αυτό τα νήπια κρατούν το χέρι της γιαγιάς και περπατούν πολλές φορές πάνω στο πεζουλάκι, στην άκρη άκρη του γκρεμού, με ένα κομμένο καρπουζάκι στο φανελάκι τους αποτυπωμένο, με μία κίτρινη σμέρνα λυγερή μέσα στην φούχτα του άλλου χεριού τους κρατημένη, και ομορφαίνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Και έχει μέλλον ακόμα - οι άλλοι έχουν τελειώσει.

      Διαγραφή
    2. Έτσι είναι, τόσα χρόνια σε υψηλό επίπεδο με τόσα πολλά σπουδαία παιχνίδια δεν έχει κανείς άλλος, και ακόμα έχει να δώσει

      Διαγραφή
    3. @ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
      2016-03-25 10:31:48+00:00

      > Ο Μέσι, ταλέντο και διάρκεια

      @Nikos Dimou
      2016-03-25 10:39:42+00:00

      > Και έχει μέλλον ακόμα - οι άλλοι έχουν τελειώσει.

      @ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
      2016-03-25 12:27:10+00:00

      > Έτσι είναι, τόσα χρόνια σε υψηλό επίπεδο με τόσα πολλά σπουδαία παιχνίδια δεν έχει κανείς άλλος, και ακόμα έχει να δώσει

      Να που Νίκος Δήμου και Γεώργιος Παπαδόπουλος συμφώνησαν σε κάτι!

      Διαγραφή
    4. Αν δεν ήταν σε αυτήν την κατάσταση η χώρα, στα όρια της εξαφάνισης, ίσως να συμφωνούσα σε περισσότερα

      Διαγραφή
  4. O Κρόυφ ήταν άλογο! Το θριαμβικό δεκατεσσάρι!
    Θα τον θυμόμαστε για τις αέρινες επελάσεις του και τις ζαλιστικές ντρίπλες.

    Μονάχα μια μικρή ένσταση-παρατήρηση.
    Έχουμε μάθει να κατηγορούμε το κάπνισμα για τον καρκίνο του πνεύμονα. Πράγματι ενοχοποιείται για το Μικροκυταρικό -και κακοηθέστερο- αδενοκαρκίνωμα του πνευμονα.
    Ο μακαρίτης είχε παθει έμφραγμα του μυοκαρδίου /και μάλιστα υποβλήθηκε σε διπλο by pass σε ηλικία 44 ετων. Έκτοτε έκοψε μαχαίρι το τσιγάρο. Περασαν 25 χρόνια μέχρι να εκδηλώσει καρκίνο...
    Γιατί να φταίει μόνο το τσιγάρο;.
    Με τη λογικη αυτή δεν θαπρεπε να συγκαταλεγονται και μη καπνιστές μεταξύ των θυμάτων του συγκεκριμένου καρκίνου..

    ΥΓ. Τελικά Νικο Δήμου είσαι αμετανόητος ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ. Τέτοια μάρα και γράφεις για κάποιον που "πάτησε" τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλευ (το μάτς το'χα δε στην τηλεόραση του καφενείου του χωριού μου απο την ΥΕΝΕΔ /σχεδόν χωρίς κεραία. Μονάχα στα κοντινά πλάνα διαβάζαμε τους αριθμούς στην πλάτη των παικτών όταν χτυπούσαν κόρνερ ή "αράουτ"... Ο Γιάννης Διακογιάννης -να 'ναι καλά ο άνθρωπος- μας συμπλήρωνε τα ...κενά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ήξερα πως το είχε κοψει. Διαβάζω παντού: "αμετανόητος καπνιστής". Και στις φωτογραφίες παντού με το τσιγάρο στο στόμα.

      Διαγραφή
    2. [...] Ο Κρόϊφ ήταν μανιώδης καπνιστής, μέχρι το 1991, όπου υπεβλήθη σε εγχείριση στην καρδιά και έκτοτε έδινε «το παρών» σε κάθε αντικαπνιστική εκστρατεία ανά τον πλανήτη.

      http://www.tovima.gr/sports/article/?aid=787164

      Διαγραφή
    3. #Τέτοια μάρα και γράφεις#

      το ορθό είναι "μ έ ρ α "...

      Διαγραφή
    4. @Νώντας Τσίγκας
      2016-03-25 12:17:38+00:00

      > έκτοτε έδινε «το παρών» σε κάθε αντικαπνιστική εκστρατεία ανά τον πλανήτη.

      Fumar te mata — Το κάπνισμα σε σκοτώνει.

      Soy Johan Cruyff. En mi vida he tenido dos grandes vicios: fumar y jugar a fútbol. El fútbol me lo dio todo en la vida. En cambio, fumar casi me lo quita.

      Eίμαι ο Johan Cruyff. Δύο μεγάλα πάθη είχα στη ζωή μου: το κάπνισμα και το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο μου έδωσε τα πάντα στη ζωή. Το κάπνισμα, αντιθέτως, παραλίγο να μου τα στερήσει.

      Διαγραφή
    5. Κάπνιζε λένε έως ένα πακέτο την ημέρα.
      Έχω δει και πιο αρειμάνιους. Κάπνιζε πάντως καμιά φορά και στη φουσούνα ένα στα πεταχτά όταν είχε παιχνίδι.
      Την είχα δε τη δήλωση αυτήν που αναφέρεις τον Οκτώβριο όταν ανακοίνωσε το πρόβλημα της υγείας του.
      Θα γίνω κακός αν πω ότι μ' αυτήν προετοίμαζε έδαφος για τους κληρονόμους του να διεκδικήσουν ...αποζημίωση από την -όποια- εταιρία καπνού είχε την τύχη και τιμή (πριν 25 χρόνια) να τον έχει "πελάτη";

      Διαγραφή
    6. @Νώντας Τσίγκας
      2016-03-25 17:53:05+00:00

      > Την είχα δε τη δήλωση αυτήν που αναφέρεις τον Οκτώβριο όταν ανακοίνωσε το πρόβλημα της υγείας του.
      > Θα γίνω κακός αν πω ότι μ' αυτήν προετοίμαζε έδαφος για τους κληρονόμους του να διεκδικήσουν ...αποζημίωση από την -όποια- εταιρία καπνού είχε την τύχη και τιμή (πριν 25 χρόνια) να τον έχει "πελάτη";

      Mπα, πρόκειται γι' αντικαπνιστική διαφήμιση του 1991.

      Φαίνεται, δυστυχώς, πως ο θεριακλής κινδυνεύει από καρκίνο ακόμα κι 25 χρόνια αφού κόψει μαχαίρι το κάπνισμα.

      Διαγραφή
    7. #ο θεριακλής κινδυνεύει από καρκίνο ακόμα κι 25 χρόνια αφού κόψει μαχαίρι το κάπνισμα#.

      Αναμφιβόλως...

      Διαγραφή
  5. Στις 2 Απριλίου έχει El Clasico μέσα στο Camp Nou. Προβλέπεται η απόλυτη Εξόδιος Ακολουθία στο μέγιστο Ολλανδό. Μετά θα χορτάσουμε μπάλα, δεδομένου οτι λαι οι δύο ομάδες είναι σε φόρμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς να ξέρω El Clasico και Camp Nou. Από Ελ πάω Ελ Σιντ και από Καμπ - Κεμπ - Κομπ πάω στη λέξη κάμπινγκ, άρα στο πετρογκάζ, σε τελευταία ανάλυση. Είναι και τρομακτικά τα γήπεδα - με τα φώτα, τα χόρτα, τα πλήθη και με τον ανοιχτό χώρο πάνω από το αγωνιστικό πεδίο και τον ιπτάμενο δίσκο που δεν κατεβαίνει αργά αργά για να προσγειωθεί, ώστε να καταλάβω και εγώ το νόημα της συγκέντρωσης. Ακούω που λένε "δεν παρακολουθώ - αλλά μεγάλη τέχνη το ποδόσφαιρο (άμα καλοπαιχτεί)" και φανερώνεται αμέσως σε εμένα καθαρά, το ποιος είναι εκείνος που διαδίδει ότι βαραίνουμε τη Γη και τρώμε την τροφή της. Να δω ποδόσφαιρο θα μου άρεσε! Αν δεν ήταν για εμένα σαν χοιρινό σε πίτα ξεχασμένη στη συντήρηση από την πρωτοχρονιά του 1968 μέχρι σήμερα. Και τον θρίαμβο της εθνικής ομάδος μπάσκετ που είδα, δεν τον καλοκατάλαβα. Την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου στα 2004, που είδα από το ΡΙΚ-3, στον real player -έναν ωραίο, γαλανόλευκο real player- ούτε και αυτήν εννόησα. Και μία γόησσα, γαλάτισσα, όταν την ρώτησα πώς της φάνηκε το μαύρο βιβλιαράκι της δυστυχίας -θα είχε και μπλε- μου αποκρίθηκ' "έχει δίκιο". Όλο το καλοκαιράκι του 2004 σάλτσες, ναν μπρεντ και ερημιά. Να πάω να γίνω φάρος.

      Διαγραφή
  6. Αν και υποστηρίζω τον Ολυμπιακό, δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνο το γελοίο σύνθημα της εξέδρας, εκείνη την εποχή: "Φέρτε μας τον Άγιαξ"! Ο Κρόϊφ μας γέμιζε ενθουσιασμό και τότε λατρέψαμε το Ολλανδικό ποδόσφαιρο. Είχα λυπηθεί επειδή ο Κρόιφ δεν έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής που η Ολλανδία έπαιξε τελικό. Επίσης λυπήθηκα που έχασε από την Γερμανία του Μπεκενπάουερ και του Μύλλερ το 1974, στον τελικό επίσης. Τρείς φορές τελικό οι Ολλανδοί,χωρίς κανένα κύπελλο. 1974 με την Γερμανία στο Μόναχο, 1978 με Αργεντινή στο Μπουένος Άιρες και 2010 με Ισπανία στο Γιοχάνεσμπουργκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα γελοία συνθήματα πρέπει να καταργηθούν. Και δεν έχει οπαδική σημασία, το αν και το κατά πόσο, από την ίδια μας την αγαπημένη ομάδα ακούονται. Εμποδίζουν την υπερνίκηση της ενστικτώδους αποστροφής για την εργασία του αίματος και βασανίζουν το εναρκτήριο σημείο της δροσερής εξημέρωσης του ανθρώπου. Λόγοι του Σοπενχάουρα: "Οι άνθρωποι χρειάζονται κάποια εξωτερική απασχόληση, επειδή είναι αδρανείς εσωτερικά". Στον στίχο που λέει "μη δεν είναι εργασία και το αίμα" - ο σοφός Σοπενχάουερ απάντησε συνθήματα σοβαρά.

      Διαγραφή
  7. Βασίλης Χατζηπαναγης ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ψηφίζω Μαραντόνα δαγκωτό, ποιος μπορεί να ξεχάσει το δέυτερο γκολ που έβαλε ενάντια στην Αγγλιά στο μουντιάλ του Μεξικού; Δυτυχώς κατέστρεψε την ζωή του και πλέον είναι γραφικότατος...

    Να προσθέσουμε και τον Πελέ; Προφανώς δεν πρόλαβα να τον δω να παίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προφανέστατα αλλά ανέφερα το δεύτερο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Nikos Dimou
    2016-03-25T10:47:00+02:00

    > φοβερή πεντάδα (Πελέ, Μαραντόνα, Κρόυφ, Ζιντάν και Μέσι)

    > Λέω αυτό το εορταστικό τριήμερο, όσοι μείναμε, να μιλήσουμε για μπάλα. Ποιος ήταν ο πρώτος μπαλαδόρος της ιστορίας; 

    1. Δυσκολία: η διάκριση μεταξύ του καλύτερου ταλέντου και της καλύτερης καριέρας.

    2. Οι παλιοί μεγάλοι ποδοσφαιριστές (Garrincha, Puskás κτλ.) δυστυχώς υστερούν σε τεκμηρίωση. Αναγκαστικά εμπιστευόμαστε το ξεσκαρτάρισμα που είχαν κάνει οι παλαιότεροι φίλαθλοι.

    3. Οι Γερμανοί (Beckenbauer, Rummenigge κτλ.) δεν είναι και τόσο αγαπητοί. Ίσως αληθινά μεγάλος να θεωρείται αυτός που το ποδόσφαιρο το εξύψωσε σ' έργο τέχνης, που προσέφερε υψηλή αισθητική απόλαυση.

    4. Οι στατιστικές (συμμετοχές και τέρματα) βγάζουν πρώτο τον Pelé: πάνω από χίλες διακόσιες συμμετοχές και σχεδόν ένα τέρμα σε κάθε παιχνίδι! (Ο μακαρίτης, ας πούμε, είχε πεντακόσιες κάτι συμμετοχές και τριακόσια παρά κάτι τέρματα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Nikos Dimou
    2016-03-25T10:47:00+02:00

    Δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε τη γνώμη του ποδοσφαιρόφιλου διανοούμενου Κωστή Παπαγιώργη.

    Ένας άλλος διανοούμενος, ο Βασίλης Ραφαηλίδης, τον οποίο το ποδόσφαιρο τον άφηνε αδιάφορο, είχε περιγράψει ένα περιστατικό που είχε ζήσει στις Κάννες, το οποίο του είχε δείξει ποιος είναι ο μεγαλύτερος σταρ. Εκεί που οι σταρ του σινεμά μοίραζαν αυτόγραφα, έσκασε μύτη ο Πελέ. Και ξαφνικά όχι μόνο οι απλοί άνθρωποι, αλλά και οι ίδιοι οι σταρ άρχισαν να τον κυνηγούν για ένα αυτόγραφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Ein Steppenwolf
    1. Δυσκολία: η διάκριση μεταξύ του καλύτερου ταλέντου και της καλύτερης καριέρας.

    Συμφωνώ απόλυτα και το καλύτερο παράδειγμα είναι ο David Beckham, ο βασικός λόγος που τον αγόρασε η Real είναι επειδή πουλούσε πολλές εμφανίσεις της !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

      ΑΓΧΩΔΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

      Τ’ απόγευμα της Κυριακής
      ανοίγω το ραδιόφωνο
      σηκώνω το καπάκι της σιωπής.
      Ποδόσφαιρο. Χρωματιστές φανέλες.
      «Έχουμε φτάσει στο ένατο λεπτό
      του πρώτου ημιχρόνου...»
      Κατεβάζω το καπάκι.
      Πόσο μπορούμε, αλήθεια, να κοιτάζουμε
      στην ψυχή μας μέσα ολομόναχοι;
      Απολαμβάνω για λίγο
      συντριπτική γαλήνη
      και ξανανοίγω.
      «Την τελευταία στιγμή τρέχει ο Κλάφτης
      και κατορθώνει να βοηθήσει την κατάσταση
      προσπαθεί να προωθήσει το παιχνίδι
      μαρκάρεται όμως απ’ τον Πονεμένο...» -
      κλείνω.
      Ησυχία με θεόκλειστα παράθυρα.
      Ιδεώδης ηρεμία των δευτερολέπτων.
      Ανοίγω.
      Την άρνηση πνίγω.
      «...ένα πλάγιο άουτ υπέρ της Ενώσεως.
      Το εκτελεί γρήγορα ο Κλούβας...» -
      αλλά ξανακλείνω ζαλισμένος.
      Φοβερό καπάκι.
      Πυκνότερη σιωπή.
      Ανάβω ένα κεράκι
      και χαίρομαι την εξουσία μου.
      Ο θάνατος εργάζεται εδώ και εκεί.
      Ξανανοίγω.
      «Κοντρολάρει έξω απ’ τη μεγάλη περιοχή...»
      Όλο το γήπεδο σείεται με καταρρακτώδη βροχή.
      «...τη μπάλα τώρα έχει ο Γρηγορίδης
      και ψάχνει μάταια να βρει συμπαίχτη του...»
      Έτσι, στοχάζομαι, προβάλλει η ψυχή
      στη ματαιότητα λάμπει.
      Τώρα μπερδεύτηκα πια μεσ’ στις φωνές
      ουρλιάζουν τα πάντα.
      «...ο Πονεμένος σουτάρει από πολύ κοντά
      ο Αρχειοφύλαξ αποκρούει...»
      Ν’ ανοίξω το παράθυρο
      το παράθυρο, το παράθυρο.
      Αυτή η ζωή...Αυτή η δύναμη...
      Να ’χει στην ίδια δυνατότητα
      την ησυχία και το σάλο...

      Διαγραφή
  13. Όπως όλα τα παιδιά, παίζαμε ποδόσφαιρο από νωρίς το απόγευμα, μέχρι να νυχτώσει (ιδίως τα καλοκαίρια, όπου το φως αργούσε να φύγει) κι αν είχε φεγγαριά, δεν πα να φωνάζαν οι μανάδες...

    Ήμουνα εντελώς ατάλαντος αφού τον μόνο που ήξερα ήτανε να τρέχω ασταμάτητα, να κλέψω την μπαλα και να σουτάρω όσο πιο δυνατά μπορούσα, πάνω στο πατημένο κοκκινόχωμα που, από το επίμονο πηγαινέλα, αποκτούσε σταδιακά ένα λεπτό στρώμα χρυσής σκόνης που τ΄ αναπνέαμε, το φτύναμε και σιγά μη μας ένοιαζε.

    Άλλος περνιόταν για Δομάζος, άλλος για Παπαϊωάννου κι άλλοι για Φυλακούρης και Αντωνιάδης. Ακούγαμε, φυσικά και για Πελέ και Κρόυφ, αλλά κανείς δεν τολμούσε να προσποιηθεί πως τους μιμείται. (Αργότερα ήλθανε οι Κούδας, Χατζηπαναγής και... Μαραντόνα.

    Όσο τρελός κι αν ήμουν για την μπάλα και το τρέξιμο, άλλο τόσο αδιάφορα μου ήτανε τα γήπεδα και οι επαγγελματίες παίχτες (από ζήλια; ποιος ξέρει;) όπως και η ταύτισή μου με κάποια ομάδα ή και ένα... κόμμα (άσχετο).

    Αυτή την ώρα βλέπω από την κάμερα τη Μαρία-Φωτεινή να παίζει μπάλα στο μεγάλο πλέυ-ρουμ με τη Νίχα. (Κοντρολάρει, κλωτσάει, ρίχνει ψιλοκρεμαστές και με τα δύο πόδια και όσο κι αν της απαγορεύουμε τα κούτουλα (είναι οι...κεφαλιές στα κυπριακά) εκείνη κάνει του... κεφαλιού της.

    Δεν είναι περίεργο, γιατί το πρώτο που είδε και άκουσε, όταν τριών ετών πήρε να αντιλαμβάνεται τον κόσμο, ήταν τα ξαδέλφια της που παίζαν μπροστά της μπάλα, έξω στο δρόμο ή μέσα στη μεγάλη αυλή. Κι έτσι της κόλλησε.

    Και ενώ δεν περπατάει καλά, ούτε κατεβαίνει σκάλες, μπορεί να παίζει μπάλα και μπασκετ και να τρέχει επί ώρα (μέσα στο σπίτι πλέον, γιατί πέρσι πληρώσαμε το "έξω στη ζέστη" πολύ ακριβά). Δεν ξέρω τι την γοητεύει, γιατί τη βλέπω συχνά να βρίσκει βιντεάκια με ποδοσφαιρικές φάσεις και να τα παρακολουθεί με ενδιαφέρον, παρά το ότι αγνοεί τα πάντα για τους κανόνες του ποδοσφαίρου. Της ασκεί μια γοητεία. Η γεωμετρία των κινήσεων, η ταχύτητα των παιχτών, το πάθος τους, ποιος ξέρει...

    Ο Δημήτρης Δημητράκος και ο Αλέξανδρος Κιτρόεφ έχουν γράψει (κατά τη γνώμη μου) στα ελληνικά από τα σημαντικότερα δοκίμια για το ποδόσφαιρο. Γενικώς μ΄ αρέσει να διαβάζω όχι ακριβώς τα πάντα για το ποδόσφαιρο. Οι τεχνικές, η προπονητική και τα τοιαύτα δεν με συγκινούν - δεν τα ξέρω κι όλας. Εκείνο που με θέλγει είναι η μαζική απήχηση και η γοητεία που ασκεί στον κόσμο.

    Θυμάμαι ασφαλώς με θαυμασμό φίλους που είχανε αστείρευτο ταλέντο - δεν τους παίρναμε την μπάλα από τα πόδια με τίποτε. Λες κι ήταν χορευτές! Χαιρόμασταν που τους βλέπαμε. Όμως είναι άλλο πράγμα να βλέπεις μια ομάδα να παίζει σωστά, "γερμανικά", οργανωμένα, μελετημένα (ίσως και γι΄ αυτό το αγγλικό ποδόσφαιρο που προκαλούσε αποστροφή) κι άλλο να προβληματίζεσαι για το τι στο διάολο ιδεολογία είναι αυτή του ποδοσφαιρόφιλου, που τον κάνει μάλιστα και φανατικό, κατά κάποιον τρόπο.

    Στην Αμερική, εκεί λένε ποδόσφαιρο και εννοούν άλλο "μαζικό" άθλημα, το ράγκμπι. Αυτό μαζί και με το άλλο, το μπέιζμπολ, δεν μπόρεσαν να με αγγίξουν ούτε στο ελάχιστο, παρά το γεγονός έζησα εκεί λιγάκι και ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο έκανε καριέρα. (Το μπάσκετ είναι άλλη ιστορία).

    Να μην τα πολυλογώ, η γοητεία του ποδοσφαίρου, κυρίως στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, είναι απαράμιλλη. Επόμενο είναι να θαυμάζονται και οι κατεξοχήν βιρτουόζοι του όπως ο σπάνιος και εκλεπτυσμένος Ευρωπαίος Κρόυφ.

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ο Best είχε πει "Αν ήμουν άσχημος, ο κόσμος δεν θα ήξερε τον Πελέ".

    Λίγο πριν πεθάνει, επέτρεψε να τον φωτογραφήσουν με το μήνυμα "Μην πεθάνετε όπως εγώ", αναφερόμενος στο ποτό.

    http://www.phrases.org.uk/quotes/last-words/george-best.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η νομιμοφροσύνη, η πιστότητα των οπαδών στις ομάδες τους. Έχω φτάσει στο συμπέρασμα πως πιο εύκολα αλλάζεις κόμμα, ιδεολογία, ακόμα και θρησκεία - παρά ομάδα. Οι παιδικοί μου φίλοι, όταν τους συναντώ, κρατάνε απόλυτη την προσήλωσή τους στην ομάδα που υποστήριζαν πριν 70 χρόνια. Κι ακόμα αν η ομάδα αυτή κακοπάθει, υποβαθμιστεί, πέσει στην β Εθνική - την στηρίζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Ολα όσα αναφέρεστε, χρειάζεται να τα αλλάξεις ίσως για να καλυτερέψεις τη ζωή σου, να επιβιώσεις ή και να δικαιολογήσεις τις πράξεις σου.
      Η ομάδα δεν έχει σχέση με αυτά. Μάλλον είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να μείνει κάποιος πιστός χωρίς απώλειες.

      Διαγραφή
    2. αυτό είναι αλήθεια, ομάδα δεν αλλάζει κανείς με τίποτα, μικροί στο σχολείο όσοι πήγαιναν να αλλάξουν ομάδα τους λέγαμε μπαταρόλους, λολ

      Διαγραφή
    3. Σε μεγάλο βαθμό ισχύει και για εμένα, παραμένω ΑΕΚτζής αλλά με χαλάνε δύο πράγματα: το ότι το νέο γήπεδο θα ονομάζεται Αγία Σοφιά, ας αφήσουμε έξω από την μπάλα την πολιτική! και ότι έχει συμμαχήσει με τον Ιβάν Σαββίδη ο οποίος είναι Ρώσος και άνθρωπος του Πούτιν ενάντια στον Μαρινάκη. Πάντως δεν είναι πολύ φυσιολογικό να πορώνεται κάποιος με το Ελληνικό ποδόσφαιρο...

      Διαγραφή
    4. Απόλυτα σωστή παρατήρηση. Σαν όλα τα πράγματα που συγκεντρώνουν δόξα και κέρδη τραβάει το ποδόσφαιρο (και διεθνώς) διάφορες αμφιλεγόμενες προσωπικότητες... Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Σαββίδης... να μην πουμε για Μπέο και τον ΜΑΚαρίτη με το πούρο!

      Διαγραφή
    5. Σας παρακαλώ ο Μάκαρος ήταν πολιτικός κρατούμενος! Για να γράψω σοβαρά και ο Μάκαρος και ο Μπέος είναι η μαρίδα της παράγκας...

      Διαγραφή
    6. Έλληνας είναι ο άνθρωπος, χρήματα έφερε στην Ελλάδα όταν άλλοι τα πήραν και τα κατέθεσαν αλλού, τί θέλετε να κάνει; Nα μιλήσει στα Ποντιακά δημοσίως; Έλεος. Τί σχέση έχουν οι Σαββίδης και Μελισσανίδης με τον Μπέο;

      Διαγραφή
  16. Καλησπέρα Νίκο. Τον Κρόιφ δεν τον πρόλαβα να παίζει. Ό,τι έχω δει είναι από το ιντερνετ. Ισως ο μεγαλύτερος ευρωπαίος παίκτης (καίτοι κάποιοι θεωρούν ότι ο τίτλος ανήκει στον καλπάζοντα Συνταγματάρχη), αλλά η δική μου απόλυτη προτίμηση είναι ο Μαραντόνα. Μοναδικός λόγος ότι μεγάλωσα με αυτόν κι όχι με τον Πελέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δεν ήξερα ότι έχετε και ποδοσφαιρικές ανησυχίες κ. Δήμου. Τείνω να πιστέψω ότι τα ενδιαφέροντά σας αγγίζουν κάθε περιοχή της ανθρώπινης δραστηριότητας.
    Η αδιαφιλονίκητη κορυφαία τετράδα των ειδημόνων περιλαμβάνει συνήθως τον Πελέ, τον Μαραντόνα, τον Κρόιφ και τον Ντι Στέφανο. Απο εκεί και πέρα είναι δύσκολο να επιλέξει κανείς: Φαν Μπάστεν, Πούσκας, Πλατινί, Μπεκενμπάουερ, Ζιντάν, Γκαρίντσα, Μπεστ, Εουσέμπιο, Γκερντ Μίλερ (τα επιθετικά του επιτεύγματα παραμένουν αξεπέραστα μέχρι σήμερα), Ρομάριο, Εουσέμπιο κ.ά.
    Ίσως είναι κάπως άωρο να συγκαταριθμούμε στη λίστα των καλύτερων εν ενεργεία παίκτες αλλά είναι μάλλον βέβαιο ότι ο Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, με την πρωτοφανή παραγωγικότητα τερμάτων και την αγωνιστική τους διάρκεια σε κορυφαίο επίπεδο, θα πάρουν τη θέση τους σε αυτή μόλις αποστρατευθούν. Το κενό τους δύσκολα θα καλυφθεί όταν αποσυρθούν και οι απανταχού της γης ποδοσφαιρόφιλοι θα τους αναπολούν για χρόνια.
    Δύσκολα πάντως θα απειληθεί ο θρόνος που μοιράζονται ο Πελέ και ο Μαραντόνα από κάποιον που δεν θα έχει Μουντιάλ στο ενεργητικό του (έχοντας μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάκτησή του).
    Οι αδικημένοι πάντως της ιστορίας είναι οι αμυντικοί και οι τερματοφύλακες. Ελάχιστοι έχουν καταφέρει να συμπεριληφθούν στο πάνθεον των κορυφαίων, το οποίο μονοπωλείται από τους επιθετικούς και τους μέσους.

    Λάζαρος Μελίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τους τερματοφύλακες απομένει η ...τραγουδιστική δόξα.
      Δεν βρήκα βεβαια τους στίχους [που αξίζουν] ούτε που έπαιξε, και πότε, ο Βαραγιάννης.
      Tριαντάφυλλος Βαραγιάννης , από τον Νίκο Ξυδάκη

      Διαγραφή
    2. Τηλεοπτικός ποδοσφαιρόφιλος είμαι κύριε Μελίδη - έχω να πατήσω σε γήπεδο από τότε που ήταν χωμάτινα... Αλλά το καλό ποδόσφαιρο με μαγεύει όσο μία καλή παράσταση θεάτρου.

      Ακολουθώ τα ίχνη του Καμύ και του δικού μας Παπαγιώργη...

      Το σχόλιό σας ήταν πολύ χρήσιμο και συμπλήρωνε την ανάρτησή μου. Τα ονόματα που αναφέρετε είναι σημαντικά (ξέχασα και τον Μίλερ, εγώ ο Βαβαυροτραφής και από το 50 οπαδός της Μπάγερν - αλλά κι έναν άλλο ποδοσφαιριστή που συμπαθούσα και ως ήθος: τον Πάουλ Μπράιτνερ).

      Επίσης σωστή είναι η παρατήρησή σας για τους αμυντικούς και τους τερματοφύλακες - κρατάνε την νίκη, αλλά την δόξα παίρνουν οι επιθετικοί. Πέρυσι υπήρχε πρόταση να πάρει την χρυσή μπάλα ο Νόυερ (και την άξιζε!) αλλά τελικά δεν έσπασε η παράδοση των επιθετικών.

      Διαγραφή
  18. Εκτός από τον Αλμπέρ Καμύ, ένας ακόμη παθιασμένος με το ποδόσφαιρο συγγραφέας ήταν ο Εδουάρδο Γκαλεάνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλώς ή κακώς δεν μπορείς να συγκρίνεις παίκτες διαφορετικών εποχών, διαφορετικών θέσεων και ομάδων, μήλα δηλαδή με πορτοκάλια, οπότε το ερώτημα γίνεται υποθετικό: αν έβαζες τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών στο ίδιο γήπεδο, στο απώγειο της καριέρας τους, ποιος θα έκανε τη διαφορά υπέρ της ομάδας του τις περισσότερες φορές, έστω στατιστικά, ποιος θα ξεχώριζε. Προσωπικά μάλλον θα εξαιρούσα, παρά την πάσα ξυράφι του, τον Ζιντάν από τη λίστα, κυρίως επειδή δεν “έφτιαχνε”, όσο “μεταβίβαζε” παιχνίδι στους συμπαίκτες του, δεν δημιουργούσε δηλαδή όσο οι υπόλοιποι στη λίστα κατά το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο του Κρόυφ, κάτι που έκανε κυρίως ο ίδιος ο Κρόυφ φανταστικά, ο Μαραντόνα (όσο του χρειαζόταν) και το κάνει καταπληκτικά και ο Μέσι. Επομένως ίσως να έβαζα στη θέση του Ζιντάν τον Ροναλντίνιο ή το Ρονάλντο (9), δύο βιρτουόζους με το σπιρτόζικο και χορευτικό βραζιλιάνικο ταπεραμέντο που θύμιζε σάμπα, κάτι που βλέπω σε στιγμές και στο Νεϋμαρ, ο οποίος επίσης κατά στιγμές δείχνει και πολλή διορατικότητα στο γήπεδο. Ενδεχομένως δε, επειδή δεν έχω προσωπική εμπειρία, κατά τις μαρτυρίες άλλων, να έπρεπε να συμπεριληφθούν σε ανίστοιχη λίστα και πολλοί άλλοι όπως οι Ντιστέφανο, Ζίκο, Γκαρίντσα, Πούσκας, Μπεκενμπάουερ, Βαν Μπάστεν, Εουσέμπιο, Πλατινί και ο Μπεστ, τον οποίο έχω παρακολουθήσει και λόγω απαράμιλλης ντρίμπλας, κυρίως με το να ρίχνει εκτός ισορροπίας τους αντιπάλους του, είναι ανάμεσα στους πιο εντυπωσιακούς. Το καλύτερο μάλλον κριτήριο, ελλείψει άλλων, θα έπρεπε να είναι ποιος προσέθεσε τα περισσότερα στο παιχνίδι που υπήρχε μέχρι τότε και είχε τις μεγαλύτερες καινοτομίες και το πιο μεγάλο αντίκτυπο στο παιχνίδι εντός και εκτός γηπέδου. Αν έπρεπε να επιλέξω έναν κατ’ ανάγκην ως καλύτερο, μάλλον θα έλεγα τον Πελέ, κυρίως επειδή χωρίς αυτόν και το μύθο που τον περιβάλλει, το ποδόσφαιρο δεν θα ήταν και ίσως να μην είχε εξελιχθεί σε αυτό που είναι σήμερα, όπου ένας παίκτης μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά και να ανεβάσει επίπεδο όλη την ομάδα του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πούσκας. Όνομα σκοτεινό. Ο μύθος που περιβάλλει αυτούς, τους δήθεν, σαν αναφορά, ανασύρει δροσερά από το πηγάδι της μνημοσύνης το ποίημα του Νίκου Καρούζου (όχι ότι δεν διαθέτει άλλα, με λέξεις της συνωμοσίας περιβάλλω, περιβάλλει, περιβόλι - έγραψε):
      ΚΑΘΕ ΜΥΑΛΟ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ
      Τύχη και νόηση σε πολλαπλότητα
      η λάμψη αρωματική που περιβάλλει
      το σεξουαλικό αεροπλάνο.
      Κι αν η μαυρίλα τα σηκώνει όλα
      με μια σελήνη να θηλάζει το έρεβος
      όταν ο γενετήσιος σπασμός πραΰνει
      την εξαγρίωση κι όταν
      η χίμαιρα χτίζει αχνούς κι ατμίδες
      αποσύροντας τη λογική μας
      εμπόριο στους ουρανούς δε γίνεται
      σύσσωμο διαπρέπει το σκοτάδι πάντα.
      ~
      Και ποιος ποδοσφαιριστής έδωσε ποιήματα καλύτερα από του Καρούζου; Ο Καρούζος πάλι ήταν που είπε μια για πάντα:
      "ο τερματοφύλακας εκφράζει μητρότητα
      δε μ’ αρέσει αυτή η θέση στο ποδόσφαιρο".

      Διαγραφή
    2. Φίλτατε Σαλτάρω !!
      Δέσε τα κορδόνια τών παπουτσιών σου..

      Πάντα σαγαπώ..
      Κάνεφ
      'Ονου Κάνεφ

      Διαγραφή
  20. Πάντως χωρίς ενδοιασμούς θα έλεγα ότι μαζί με τον Πελέ την υποψηφιότητα έχει και ο Μέσι. Άρα θα έλεγα Πελέ ή Μέσι (μοιάζουν πολύ περισσότερο απ’ ότι ο Μέσι με τον Μαραντόνα). Μένει να φανεί. Ορίστε και δύο βιντεάκια για να σας πείσω
    https://www.youtube.com/watch?v=953rOfQ8Y0w https://www.youtube.com/watch?v=Q-3CNcNzlgs

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις. Είναι τρομακτικό να μη ζεις.
    Victor Hugo
    ---
    Άραγε πόσες φορές πεθαίνει κάποιος πριν πεθάνει οριστικά;
    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαρτάται από τι θα του τύχει στο δρόμο του.
      Όμως ίσως βρεί ένα σκοπό ή μια χαραμάδα ελπίδας για να συνεχίσει πρίν πεθάνει οριστικά.

      Π.

      Διαγραφή
    2. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

      Με ντρίπλα ξεφεύγεις
      μα δεν μπορείς να νικήσεις
      Μόνη σου καταφυγή
      θα είναι οι καθυστερήσεις.

      Να σκοράρεις δε μπορείς
      μα στο παιχνίδι γαντζώσου
      Τέρμα ένα υπάρχει
      και είναι πάντα δικό σου.


      ©I am the walrus!

      Διαγραφή
    3. Πεθαίνω όσες φορές νιώθω άσχημα. Συνήθως δεν μπορώ να συνειδητοποιώ την κατάσταση σαν νιώθω άσχημα και είμαι χάλια. Οι σκέψεις της ασχήμιας δεν μου δίνουν καθαρή την απαραίτητη πληροφορία. Γι' αυτό πρέπει συχνά -κάθε στιγμή- να ανέρχομαι ώς τα εγκεφαλικά νέφη και να διερευνώ ασύστολα. Άλλες κάτι τέτοια τα έχουν εύκολα και τα καταφέρνουν με το απλό χάδι παλάμης πάνω τα στατικά μαλλιά τους. Και πάνω από τα νέφη καμιά φορά χαϊδεύουν μετατοπίζοντας τροχιές αεροπλάνων.

      Διαγραφή
    4. Παρατηρώ ότι τα σχόλια των "ανώνυμων" συνήθως είναι και τα ποιο ευφάνταστα.
      Τα σχόλια των "επωνύμων" όσο άρτια δομημένα και τεκμηριωμένα είναι, άλλο τόσο είναι και προβλέψιμα.

      D.

      Διαγραφή
    5. Μα τα περισσότερα σχόλια ανωνύμων (ιδιαίτερα τα ποιητικά) ανήκουν μάλλον στον ίδιο ανώνυμο...

      Διαγραφή
    6. Εξαρτάται πως ορίζει ο καθένας τους "ανώνυμους"… τέλος πάντων:

      Έχω να κάνω και μία ακόμα ρηξικέλευθη πρόταση μελλοντικού θέματος - ελπίζοντας ότι δεν θα καταλήξει άδοξα όπως η προηγούμενη:

      Να δοθεί ένα "ελεύθερο θέμα" σε ένα από τα επόμενα post για να γράψει ο καθένας ότι θέλει, χωρίς όρια και χωρίς περιορισμούς.
      Με μία -και μόνη- ίσως προϋπόθεση: ο κάθε ένας σχολιαστής "ανώνυμος" ή "επώνυμος" να δημοσιεύσει ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ δικό του κείμενο, που να κρίνει ο ίδιος ότι είναι άξιο δημοσίευσης.

      Αυτό μπορεί να είναι ένα παλιό ποίημα ή ένα κείμενο που δεν βρήκε την ευκαιρία να εκφραστεί ή κάτι εντελώς νέο, που απασχολεί τον σχολιαστή και απλά θέλει να το βγάλει από μέσα του.

      Με αγάπη
      D.

      Διαγραφή
    7. Καμμία αντίρρηση αγαπητέ ανώνυμε - με ένα περιορισμό: τον αριθμό λέξεων. Να μην καταλήξουμε σε μυθιστορήματα...

      Διαγραφή
    8. φυσικά…

      D.

      Διαγραφή
  22. Αχ κ. Δήμου! Γερμανία, Βαυαρία, Μπάγερν...και γω στο καφενείο του χωριού μειοψηφία απέναντι στην τόση έχθρα που προκαλούσαν για τους συγχωριανούς μου όλα τα παραπάνω!
    Αναρωτιέμαι ακόμη γιατί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
    Πες μου μία σοβαρή επένδυση που έχει κάνει; Πέρα από τον ΠΑΟΚ = οπαδοί "θρησκείας" το μόνο που έχει κάνει είναι να νοικιάσει το makedonia palace το οποίο ανήκει στο δημόσιο..., πως απέκτησε τα χρήματα του; Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι ήταν Βουλευτής με το κόμμα του Πούτιν στην Ρωσία.

    Μακάρι να μιλάει Ποντιακά μιας και είναι Ελληνικά αλλά τον έχω ακούσει να μιλάει μόνο Ρωσικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Ελπίζω να ξέρετε ότι όλα τα Ελληνικά σχολεία, θέατρα, τυπογραφεία κτλ κλείσαν επί Στάλιν κσι τα μόνα Ελληνικά που μαθαίναν οι νεότερες γενιές ήταν τα Ποντιακά μέσα στο σπίτι. Υπάρχουν βιντεάκια τα οποία τον δείχνουν να μιλάει Ποντιακά.
      308 εκατομμύρια πλήρωσε για φόρους ο Σαββίδης στο Ελληνικό κράτος. Δεν υπάρχουν σοβαρές ή μη επενδύσεις. Ξεχάσατε την ΣΕΚΑΠ στη Θράκη την οποία θα την αγόραζαν Τούρκοι. Μπόμπολας, Αλαφούζος κτλ είναι πολύ πιο αμφιλεγόμενοι ως επιχειρηματίες

      Διαγραφή
  24. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έκανε κακό στην Ελλάδα ο Σαββίδης, λεφτά έφερε, δεν πήρε δημόσιο χρήμα για να μεταφέρει την επιχείρησή του στην Βουλγαρία, ούτε και συμμετέχει στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Α! Τι ωραία τα νησάκια των αέρηδων! Όλες τις νύχτες του αμαρτωλού χειμώνα, έξω από τα σπίτια των στενών των σοκακιών, στους δρόμους, όταν βρέχει, ορμούν οι χείμαρροι σαν ποταμοί και ανέρχονται από το ενδιαμέσο πάτημα του δρόμου ψηλά στα παράθυρα και έως τις δορυφορικές κεραίες και ξεπλένουν. Όποια νεράιδα ξεχάσει το παράθυρο της ανοιχτό τη νύχτα, νεράκι της βροχής δεν θα περάσει από τη γειτονιά της. Και αν ένας ποταμός ορμητικός κινήσει με τον άνεμο σε ένα μικρό δεντράκι στο χώμα φυτεμένο, τα φύλλα μόνο θα τινάξει με αλλεπάλληλα εξονυχιστικά δροσίσματα απλότητας και ελάχιστα μόνο θα υγράνει το χώμα των ριζών. Δεν θα το παρασύρει.

      Διαγραφή
    4. Αγαπητοί μπλόγκερς Παπαδόπουλε και Τσίγκα - να υπενθυμίσω ότι το θέμα μας είναι ο Κρόυφ και όχι ο Σαββίδης. Βέβαια τους ενώνει το ποδόσφαιρο - αλλά η συγγένεια είναι πολύ μακρθνή...

      Διαγραφή
  25. Βρε βρε ο Σαββίδης ενοχλεί, το βαπόρι απ την Περσία...καθόλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ίδιος ο Τσιτσάνης έδωσε τις απαντήσεις, όταν ρωτήθηκε από μία αλητοπριγκιπέσσα στη Γιοκοχάμα, για δύο μπάλες ποδοσφαίρου που συγκρούνται.
      ΔΗΜ: η κινητική κατάσταση κάθε μπάλας παραμένει σταθερή.
      Τσιτσάνης: Σωστό.
      ΔΗΜ: η χρονική διάρκεια της κρούσης είναι πολύ μικρή.
      Τσιτσάνης: Λάθος.
      ΔΗΜ: η ορμή κάθε μπάλας παραμένει αμετάβλητη.
      Τσιτσάνης: Γιατί δεν ρωτάς τον Μάρκο;
      ΔΗΜ: οι δυνάμεις που ασκεί η μία μπάλα στην άλλη είναι ίσες κατά μέτρο.
      Τσιτσάνης: Να κάνω χαρακίρι με ένα ασημένιο κώσμα;

      Διαγραφή
    2. Η συνέντευξη του Τσιτσάνη εδώ:
      https://youtu.be/4Rxpk-9eI4c

      Διαγραφή
  26. Στα σημερινά ΝΕΑ (28.3.16) ο Γιώργος Νασμής απομυθοποιεί εντελώς τον Γιόαν Κρόϋφ. Τον βγάζει φιλοχρήματο (ο πρώτος που ζήτησε λεφτά για να παίξει σε εθνική), μικρόψυχο, εκδικητικό, άφιλο. Καταλήγει το κειμενό του με την φράση: "Ο Κρόυφ παρέμεινε μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του ένα εγωιστικό κάθαρμα που δεν άφησε να πέσει σταγόνα από τη δόξα που του πρόσφερε η ποδοσφαιρική του διάνοια".

    Το άρθρο είναι τεκμηριωμένο και μάλλον λέει την αλήθεια. Αλλά πόσο μπορεί να αντισταθεί αυτή η αλήθεια στην γοητεία μιας κατεβασιάς του Κρόυφ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Nikos Dimou
      2016-03-28 09:41:02+00:00

      > Στα σημερινά ΝΕΑ (28.3.16) ο Γιώργος Νασμής απομυθοποιεί εντελώς τον Γιόαν Κρόϋφ.

      Το άρθρο είναι ελεύθερα προσβάσιμο: Γιόχαν Κρόιφ; Ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο του Ιπτάμενου Ολλανδού.

      Δεν καταλαβαίνω πώς συμπεραίνει ότι ο Κρόυφ «ήταν ένας αλήτης των γηπέδων» ή αμετανόητο «εγωϊστικό κάθαρμα», ούτε γιατί ήταν κακό που «θεώρησε μεγάλη ευκαιρία τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου για να ανταλλάξει το χειροκρότημα των οπαδών της Μπαρτσελόνα με τα δολάρια της Αμερικής». Αναρωτιέμαι αν σ' εφημερίδες εκτός Ελλάδος γράφονται τέτοια πράγματα.

      Διαγραφή
    2. Μήπως ήταν κάπως μονομερής η σκιαγράφηση του πορτρέτου του Κρόυφ από τον πομπώδη Γ. Νασμή;
      "Από το 1997 λειτουργεί το Cruyff Foundation σε πολλές χώρες του κόσμου, με αποτέλεσμα τουλάχιστον
      100.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες να παίζουν ποδόσφαιρο και άλλα πολλά αθλήματα. Παιδιά που ανήκουν στο παράρτημα του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος της Βαρκελώνης επισκέφθηκαν χθες το μνημείο και μερικά μίλησαν με συγκινητικά λόγια για το όραμα του
      ανθρώπου που έχει δώσει νόημα στη ζωή τους."
      Από την Εφημερίδα των Συντακτών (30/3)

      Διαγραφή
  27. Το διάβασα κι εγώ, αλλά δεν καταλαβαίνω. Αν ένας γιατρός ή ένας αρχιτέκτονας ή ένα ζωγράφος είναι διάνοιες και μετά μάθουμε ότι ήταν κωλόπαιδα, τι αλλάζει; Τίποτε.

    Άλλο η όποια (εικαστική, επιστημονική ή άλλη) ιδιοφυΐα κι άλλο η ευγένεια, η καλοσύνη, η μεγαλοψυχία και πραότητα. Αυτές τις αρετές δεν σου τις διδάσκει κανένα πανεπιστήμιο. Είτε έχει κανείς το γονίδιο της καλοσύνης είτε δεν το έχει. Χώρια που οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε αντιφατικοί: τη μια μπορεί να πεθαίνουμε από αγάπη και αφοσίωση για κάποιον και την άλλη να ξεχειλίζουμε από μικροψυχία για κάποιον άλλον. (Υπάρχουν και εξαιρέσεις - ξέρω μία.)

    Μπάλα κλοτσούσε ο Κρόυφ, τα λεφτά του ήθελε και φαίνεται να ότι ήταν και λιγάκι μαλακάκος.

    So, what που έλεγε και ο... παππούς μου.

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Από τον Guardian, από τις πιο έγκυρες βρετανικές εφημερίδες, από το αφιέρωμα στον Cruyff. Αναφέρεται σε κάποιους χαρακτηρισμούς αλλά στέκεται στην προσφορά του τονίζοντας ότι "άλλαξε την προσωπικότητα ενός έθνους".

    http://www.theguardian.com/football/2016/mar/25/johan-cruyff-father-modern-game-dutch

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @civil
      2016-03-28 19:02:12+00:00

      > Από τον Guardian, από το αφιέρωμα στον Cruyff. Αναφέρεται σε κάποιους χαρακτηρισμούς αλλά στέκεται στην προσφορά του τονίζοντας ότι "άλλαξε την προσωπικότητα ενός έθνους".

      Μάλλον η βασική πηγή πληροφοριών για το ελληνικό άρθρο, του οποίου ο συντάκτης το διάνθισε με τους χαρακτηρισμούς «αλήτης των γηπέδων», «εγωιστικό κάθαρμα» κτλ. Αν εκτός από αθλητικό, έκανε και πολιτιστικό ρεπορτάζ, ίσως να έγραφε κι αυτός για την τσιγκουνιά και την αλαζονία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, όπως είχε κάνει ο Δανίκας αποχαιρετώντας τον Έλληνα σκηνοθέτη.

      Ο μεγάλος σκακιστής Bobby Fischer είχε κι αυτός πολλά κουσούρια: καβγατζής, αλαζόνας, λυσσασμένος αντισημίτης (αν και μ' Εβραία μάνα). Παρ' όλ' αυτά κανείς δεν τον χαρακτήρισε «αλήτη της σκακιέρας» ή «εγωιστικό κάθαρμα».

      Διαγραφή
  29. "έξι δεκατρία μηδέν τριανταεννιά
    ταυτότητα μου δίνουν και ήτα έχει μπροστά
    το νούμερο μου είναι σε όλα τα χαρτιά
    ταυτότητα λεφτά κλειδιά και άδεια
    διέξοδος μου προβληματική
    τα μάτια μου σε digital σκοτάδια
    κ' η λογική μου αναλογική
    ύψιλον άλφα βήτα σαράντα εξηντα-οχτώ
    το νούμερο στ' αμάξι κοιτάω να μη μπλεχτώ
    το σπίτι είναι το τρίτο στο τέταρτο στενό
    διαμέρισμα 16 και όροφος οχτώ
    με νούμερα στολίζομαι και πάω
    παπούτσια παντελόνι και μακό
    τις ώρες στο ρολόι κυνηγάω
    στο παρκινγκ μπρος τα κέρματα μετρώ
    τις μνήμες μία μία στο μονιτορ μετράω
    καινούργιες παραμέτρους στο πρόγραμμα περνάω
    στραβώνουν οι επαφές μου
    δεν ξέρω τι πατάω
    γρήγορα βρες και πες μου τον κωδικό του "σε αγαπάω"
    δωσ' μου κλειδί το πρόγραμμα να σπάσω
    να φτάσω στης αγάπης τα νερά
    τ' αστέρια θα 'ναι πάντα από πάνω
    κ' η Γη μας θα γυρνάει κανονικά".

    Εμένα γι' αυτό δεν μου θέλουν οι γκομενάρες. Επειδή είμαι γελοίος. Το πιο τρομακτικό είναι άλλο, αγαπημένε civil. Ας πω: αν το βλέμμα σου πάει σε αριθμούς, θα δεις αμέσως την λεπτή διαφορά του λεπτού:
    astromonos Mon Mar 28, 09:37:00 PM
    lia Mon Mar 28, 09:38:00 PM.
    Δηλαδή: αυτοί ήταν στο skype γυμνοί και φανέρωναν και καμάρωναν τα θέλγητρα τους. Αχ! βλέπεις; βλέπεις; Βλέπω! Ωχ! Αχ! Βλέπω! Μισό να γράψω! Περίμενε! Και αυτός, αφού έστειλε το σχόλιο του -ένα λεπτό νωρίτερα- ξέρεις τι έκανε civil; Σαν είναι έτοιμος και παραμυθιάσει την κοπελιά με σχόλιο σε ιστολόγιο, το ένα λεπτό του φτάνει και του περισσεύει!
    Η lia περικλείνεται στον μανδύα της τεθλιμμένης χήρας: "ανάποδες στροφές - επιτεύγματα - δαίμονες". Ο astronomos είναι μάρτυρας της σκοπιάς σε τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο. Εκεί κάπου συνάντησε τον Ντόριαν και ο Ντόριαν του πήρε την περούκα. Εσύ civil έκανες μία εργασία στο Πολυτεχνείο. Σε σέβομαι. Σε ποιο Πολυτεχνείο έκανες την εργασία σου, civil; Στο πολυτεχνείο του skype; Στο πολυτεχνείο του skype; Μη λες στο ΕΜΠ. Δεν θα σε πιστέψω. Εσείς τι ακούγατε παλιά, όταν διαβάζατε, civil; Τον ήχο κλήσης του skype; Τον ήχο κλήσης του skype;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
    Προσωπικά τον έχω ακούσει να μιλάει μόνο Ρώσικα, όσον αφορά τα Ποντιακά ποσώς με ενδιαφέρει μιας και είναι μία διάλεκτος της Ελληνικής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Νώντας Τσίγκας
    Κι ο ΠΑΟΚ που τον πολεμά το ποδοσφαιρικό κατεστημένο των υπόλοιπων "τύπων".

    Αν κρίνω το πως κέρδισε, με τη διαιτησία, ο ΠΑΟΚ την ΑΕΚ με έπεισες είναι αντισυστημική ομάδα :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Σέβομαι το σχόλιο σας και σταματάω να ασχολούμαι με τον άνθρωπο του Πούτιν στην Ελλάδα :) Παρόλο που είμαι πεποισμένος Ευρωπαίος και αυτός ο άνθρωπος είναι ο βασικός μας εξωτερικός εχθρός, το ISIS σε μεγάλο βαθμό είναι απρόσωπο...

    Αλήθεια μιας και μερικοί είπαν ότι ο ΠΑΣΟΚ είναι αντισυστημικός, πως πήρε μεταγραφή ο Γαλακτερός; :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Αποχαιρετισμός σε ένα σύντροφο



    Πάνε εικοσιπέντε χρόνια από τότε θαρρώ. Πως πέρασαν τόσο γρήγορα; Εγώ παιδί σχεδόν ακόμα αμούστακο, δεκαεπτά χρονό.

    Μια ελπίδα για αναγέννηση, ένας ξαφνικός θάνατος και μια διαψευσμένη προσδοκία θεού, ήταν η αφορμή να σε γνωρίσω. Σε έπιασα στα χέρια μου μαλακά, σε άγγιξα με τα χείλη μου δειλά, σε γεύτηκα.

    Σε ερωτεύτηκα με πάθος και σε αγάπησα.

    Και συ μου ανταπόδωσες αυτή μου την αγάπη, με ηρέμισες, με χαλάρωσες, με κράτησες στα λογικά μου.

    Και από τότε γίναμε αχώριστοι σύντροφοι.

    Σύντροφοι και φίλοι.

    Κάθε πρωί σε άγγιζα με τα χείλι μου γλυκά και σε ρουφούσα ως το μεδούλι και συ μου ανταπέδιδες το πάθος μου αυτό, ήσουν ο σύντροφος μου το μεγαλύτερο πάθος μου στον κόσμο αυτό.

    Αλλά και κάθε βράδυ στα ξενύχτια και στις αϋπνίες μου, αλλά και στις χαρές και στα ξεφαντώματα, εσύ ήσουν πάντα εκεί, αχώριστος σύντροφος.

    Αλλά και εγώ σε αγάπησα πραγματικά και σε λάτρεψα, ποτέ δεν σε απαρνήθηκα, ποτέ δεν σε πρόδωσα για κάποιο άλλο.

    Μαζί στις χαρές, μαζί και στις λύπες, τι και τι δεν ζήσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια.

    Μετά από κάθε δάκρυ μετά από κάθε πίκρα ήσουν εκεί, στις ποιο μεγάλες λύπες μου στις αγωνίες μου σε κράταγα τρυφερά στο χέρι και ποτέ δεν ένοιωσα μόνος.

    Αλλά και σε κάθε χαρά μου μεγάλη η μικρή εσύ ήσουν εκεί αθέατος παρατηρητής, αχώριστος σύντροφος.

    Πολλοί θα σε κατηγορήσου για πολλά.

    Αλλά όχι εγώ.

    Ποτέ!

    Μονάχα να, τα χρόνια πέρασαν, το δέρμα ζάρωσε, οι αντοχές μειώθηκαν, δεν είμαι ποια ο ίδιος.

    Δεν είναι ότι δεν σε αγαπώ ποια, ούτε ότι ξέχασα ποτέ εκείνη την πρώτη μας γνωριμία, αλλά φτάσαμε σε αδιέξοδο. Και όσο και να σε θέλω ακόμα, θα πρέπει να σε απαρνηθώ, να βάλουμε ένα τέλος, πριν να είναι αργά.

    Δεν θέλω ποτέ να πιστέψεις ότι ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που ζήσαμε μαζί. Για μένα ήταν και θα είναι μοναδικές.

    Σε θέλω ακόμα και θα σε θέλω για πάντα, αλλά κουραστικά ποια και άρχισα να μαραίνομαι από μέσα μου σαν κάτι να με τρώει. Το βλέμμα μου έχει αρχίσει να γίνεται θολό, το δέρμα μου όσο πάει και χλομιάζει.

    Δεν αισθάνομαι ποια έτσι όπως πριν.

    Θέλω να ζήσω.

    Και εσύ με οδηγείς στην αυτοκαταστροφή.

    Ξέρω ότι εάν ποτέ σε αναζητήσω, εάν ποτέ θελήσω να ξαναβρεθούμε εσύ θα είσαι εκεί πάλι να με συντροφεύεις, αιώνιος σύμμαχος, αχώριστος φίλος μοναδικός έρωτας, αλλά ήρθε ποια τώρα το πλήρωμα του χρόνου, η ώρα του αποχαιρετισμού.

    Σε ευχαριστώ για όλα, καλά και κακά.

    Αντίο τσιγάρο!




    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ουάου..
    It taste Σαλτάρω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ο Νίκος Τζιανίδης απαντάει στις αστόχαστες υπερβολές του συναδέλφου του Γιώργου Νασμή στα σημερινά 'Νέα':
    "Στα κτερίσματα της νιότης μου ξεχωριστή θέση κρατάει μια φωτογραφία του Γιόχαν Κρόιφ. Ο κάτισχνος Ολλανδός με όψη που θύμιζε αγιογραφία είχε μιλήσει στην παιδική ψυχή μου. Να ήταν που λύγισε από τους μισητούς Γερμανούς το καλοκαίρι του '74; Να ήταν που τον περίμενα, αλλά δεν ήρθε στην οθόνη μου από τα γήπεδα της Αργεντινής; Τον θεοποίησα. Τα χρόνια έφυγαν, ο Ιπτάμενος Ολλανδός προσγειώθηκε στη ζοφερή πραγματικότητα και την περασμένη Πέμπτη διέπλευσε τον Αχέροντα ήσυχα και σιγαλά.
    Και λίγες μέρες μετά έμαθα από δημοσιεύματα τι «αλήτης» και τι «εγωιστικό κάθαρμα» ήταν ο Κρόιφ. Και αγιοποιήθηκε περισσότερο στη συνείδησή μου. Ηταν, λέει, κάθαρμα γιατί ζητούσε χρήματα, ήταν αλήτης γιατί έμεινε στην οικογένειά του και δεν ταξίδεψε να πάρει μέρος στο φιάσκο του Βιντέλα· ο ελεεινός, αναβάπτισε και την Μπαρτσελόνα! Και, και, και...
    Στον τρούλο του ναού του ποδοσφαίρου που έχτισε η παιδική αφέλειά μου ο Κρόιφ ήταν ο Παντοκράτορας και παραμένει. Ως άγιος - ποδοσφαιριστής λατρεύτηκε και ως άγιος - ποδοσφαιριστής έγινε πρωτοσέλιδο στο ξόδι του. Κι αν «αμάρτησε», θα τον κρίνουν μόνο οι θεοί του ποδοσφαίρου. Γιατί «θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν»."

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.